سوره تکویر عبدالباسط

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿١﴾به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه‌ست و مهربانی‌اش همیشگی هنگامی که خورشید را به‌هم درپیچندوَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿٢﴾و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوندوَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿٣﴾و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنندوَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شودوَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿٥﴾و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوندوَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿٦﴾و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردندوَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان]وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسندبِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾به کدام گناه کشته شده؟وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿١٠﴾و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایندوَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینندوَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿١٢﴾و هنگامی که دوزخ افروخته شودوَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾و هنگامی که بهشت را نزدیک آرندعَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿١٤﴾[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداندفَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند،الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوندوَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رودوَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید]إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿١٩﴾که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار استذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین استوَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾و رفیق و یار شما دیوانه نیستوَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است،وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیستوَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿٢٥﴾و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیمایدوَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد.